21 september 2020

De R zit weer in de maand

Het is al weer een paar maanden geleden dat ik jullie op de hoogte bracht van het overlijden van Henk, mijn lieve man en de unieke, bijzondere en bovenal lieve heit van Rens en Stef, dat ik jullie weer meenam op ons levenspad. En daarna werd het weer stil. De R was verdwenen uit de maand, de structuur, de regelmaat waren we kwijt; het voelde onrustig.
We waren met z’n drieën aan elkaar overgeleverd. We begonnen aan de wegwerkzaamheden, alleen hoe begin je daaraan als je aan huis gekluisterd bent, als je bij elkaar op de lip zit, als het stil is geworden? We waren Henk kwijt en wat misten we hem. Zijn aanwezigheid, zijn verhalen, de zorgen die we altijd voor en om hem hadden, het was er ineens niet meer. We konden niet afscheid van hem nemen op de manier die we ons voor hadden gesteld. We konden ons huis niet openstellen voor de naasten om ons heen. In het begin voelde dat wel fijn en kwamen we tot rust. Daarna werden we weer wat onrustiger; we konden nergens heen, mochten er niet uit, er was alleen online school, mijn werkgever deed nog geen beroep op mij.
Daarnaast doorliepen en doorlopen we elk op onze eigen manier het ‘rouwproces’ wat ook weer botst en wrijving geeft. Kortom; het was en is (en blijft misschien) een hele puzzel.
Aan het begin van de zomervakantie zijn we eerst maar eens een paar dagen met z’n drieën naar de kust geweest, deze keer in Zuid Holland. Want tja, het is tenslotte vakantie en de kust en zee gaven altijd rust. We gingen naar een B&B, lieten ons daar verwennen. Het weer zat niet echt mee en ook vonden we het moeilijk om invulling te geven aan de dagen. We waren het al jaren zo gewend dat we activiteiten en rust op elkaar af moesten stemmen en nu Henk er niet meer is en we dus zeeën van tijd hadden, lukte het ons niet om de tijd in te vullen en rust te vinden. Ook voelde het gemis weer intenser dan thuis. Thuis lijkt Henk een nieuw plekje veroverd te hebben. Alleen in de vreemde waren we weer erg zoekende naar hem. We waren dan ook alle drie blij weer thuis te zijn. Daar is het voor ons veilig en vertrouwd en hebben we elk onze eigen plek en eigen bezigheden. Dat geeft ons rust.
We zijn daarna de vakantie thuis verder best wel goed doorgekomen, hebben kleine uitstapjes gemaakt en sliepen ’s avonds gewoon in ons eigen bed.
Na de vakantie zijn de scholen gelukkig weer begonnen en heb ik mijn werk weer hervat. Ik merk dat dit structuur en invulling geeft aan onze dagen. Deze regelmaat geeft rust.

Er is nu bijna een ½ jaar voorbij dat Henk overleed; soms voelt het alsof het gisteren was dat hij ons moest verlaten en soms merk ik dat we met z’n drieën wel aardig gewend lijken aan zijn lijfelijke afwezigheid. De afgelopen maanden waren best wel pittig en ik merk dat we met z’n drieën een hecht team zijn. De R zit weer in de maand; de R van Rust en Regelmaat. We proberen er het beste van te maken en ik merk dat dat eigenlijk best wel goed gaat. De komende maanden hopen we dat we de R vast kunnen houden!

Lieve groet, Hillie

Lieve groet,
Hillie

Lees ook de andere blogs van Hillie: