17 maart 2010

Gisteravond Hart van Nederland gekeken. Geweldig dat het camerateam erbij was om de overhandiging van mijn boek 1500 Hoofdzaken te filmen. Snel even de boodschappen doen.

Ieder potje of pakje wordt door mij zorgvuldig gescand in de winkel op verboden ingrediënten. Nico eet zo gezond mogelijk. In de winkel een telefoontje van een dokter, of hij zijn onderzoek mag indienen bij Stichting www.STOPhersentumoren.nl.

Daarna wordt ik vastgegrepen bij de kassa; “U stond in de krant. Ik heb gedoneerd hoor en u doet het zo goed op de televisie”, fluistert iemand mij toe. Nou, dat sterkt mij. Vanmiddag heb ik weer een radio-interview.

Deze keer bij RTV Utrecht. Speciaal gepland op woensdagmiddag, want dan werkt Nico een halve dag en kan hij de kinderen opvangen en met ze gaan zwemmen. Het heeft een jaar geduurd voordat ik Nico met de kinderen alleen durfde te laten in het zwembad.

Door zijn hersenkanker kan hij epileptische aanvallen krijgen. Maar ik vertrouw er inmiddels op dat de badmeesters in het zwembad ook een oogje in het zeil houden. Ik kijk naar de klok. Waar blijft Nico? Altijd heb ik zijn reistijd in mijn gedachten. Want als hij langer weg blijft wordt ik bang dat er iets is gebeurd.

Noa zei laatst: “Mama, u heeft drie kinderen. Twee kleine en één grote. Dan schrik ik weer van haar scherpe blik en vraag mij angstig af of ik onze onzekere toekomst aankan. Daar is Nico. Hij komt binnen met een krant en roept enthousiast: “Klaske je staat er al weer in. Jij kan ook alles!”