10 juli 2012

Haar haren waren zo mooi...

Langzaam wordt ik gapend wakker. Ik draai me om. Naast mij ligt een grote bos donkerblond haar mooi gekruld op de lakens. Ze ruiken lekker fris. Ik pak ze beet en gooi ze met een volleerde zwaai in het afvalemmertje naast mijn bed. Daar vindt het zijn weg tussen de vele ander plukken. Als gevallen bladeren na een herfststorm. Deze haren zijn van mijn vrouw en de herfststorm is ons leven. Mijn vrouw is al weg. Lekker even met onze hond aan het wandelen. Als het hard waait loopt ze het liefst met de haren los: “Lekker de wind aan mijn haren laten trekken”, zegt ze dan met een glimlach. Jammer dat we moeten constateren dat er in de vijf jaar dat ik nu ziek ben minstens de helft minder haren aan haar hoofd mee wapperen in de wind.

Het haaruitval begint ons nu echt zorgen te baren. Het is bij ons allang niet meer zo van wat vies die haren in de putjes van douche en bad. Nee, de schrik slaat mij telkens weer om het hart als ik die steeds vaker moet schoon maken. Nu hebben we er ook twee dochters bij die mede zorgen voor de verhoogde putjes schoonmaak, maar de langste haren zijn van moeders en die verraden zich overal. Mijn vrouw doet zo nonchalant mogelijk over haar massale haaruitval, maar ik weet dat het erg aan haar knaagt. Laatst vroeg ze aan mij met een akelige serieuze stem, maar met een twinkeling in haar ogen, of ik kon uitzoeken waar Gerard Joling zijn haar implantatie heeft laten doen.

Het stadium dat we dachten dat het vanzelf wel weer over zou gaan en slechts iets tijdelijks was zijn we inmiddels ruim gepasseerd. Vooral nu onze huisarts pas langskwam om te kijken hoe het met ons ging. Terloops kwam de haaruitval ter sprake en dat nam hij wel erg serieus op. Hij wilde haar, terwijl huisartsen toch steeds minder mogen doorverwijzen, gelijk naar een dermatoloog sturen. Het is bekend dat haren uitvallen door langdurige stress en laten wij daar telkens weer in terecht komen met mijn ziek zijn. Terwijl mijn vrouw probeert te wennen aan het idee van de dermatoloog ben ik met onze dochters op internet aan het zoeken naar de leukste pruiken. “Geen haar op mijn hoofd” roept mijn vrouw als ze dat ziet, “Misschien ben ik kaal wel net zo mooi als Shinead O'Conner...”