12 juni 2012

Ik heb de hoofdprijs gewonnen in een mega loterij.

Loterijen, echt iedereen doet er aan mee. Alleen al de 3 grootste van Nederland, de Staatsloterij, de Postcode Loterij en de Lotto kregen daarmee alleen al in 2011 een bedrag van €1.736.000.000,- binnen. Dit in ruil voor een kansje van 1 op 20.000.000 tot 100.000.000 op een grote prijs die je leven drastisch zal veranderen. Gelukkig krijg je bij het winnen van grote prijzen hulp vanuit de loterijen aangeboden. Er zijn speciale mensen die je dan begeleiden bij het verwerken van zo'n levens veranderende gebeurtenis. Een soort leuke vorm van slachtoffer hulp. Mij al eens aangeboden toen mijn autoradio was gestolen. Het is goed als er hulp is bij ingrijpende zaken in je leven.

Maar goed, nu over mijn hoofdprijs. Ik deed mee aan een loterij waarin 1 op de 200 mensen een echte “hoofdprijs” krijgt. Echter nadat ons verteld was dat we daarin een mega prijs hadden gewonnen kregen wij geen enkele begeleiding. Overmand door emoties stapten wij in de auto. Wat hebben we veel geluk gehad dat we deze autorit hebben overleeft. Met ogen vol tranen en hoofden vol vragen waren wij op de weg zeker zo gevaarlijk als iemand met een veel te hoog alcohol promillage. Hoe ga je om met een wereld die in 1 klap op zijn kop wordt gezet. Al binnen een paar dagen waren we dan ook terug met een hulpvraag. Een jonge dame vertelde het uit te gaan zoeken en ons daar de week erop over terug te bellen. Het telefoongesprek wat volgde was niets zeggend en daarom vroeg ik: “Heeft u ook antwoord op mijn vraag?”

Ze zei: “Nee, geen tijd voor gehad, u begrijpt toch wel dat mensen met mijn beroep het heel erg druk hebben mijnheer Faaij?” Ik zei: “Ja, ik sta zelf ook onder enorme tijdsdruk, maar hoeft u zich daarom niet meer aan uw eigen afspraken te houden? Voor mij is het heel belangrijk en voelt het als een zaak van leven of dood.” Daarop antwoordde ze heel koud en zakelijk: “Tja mijnheer Faaij, al onze hersentumorpatiënten gaan dood, dus u zult begrijpen dat dat echt geen argument is die u tegen mij als Neuroloog kunt gebruiken.” Ik slikte, tja wie dacht ik wel te zijn dat ik geen kans zou maken op het lot ongeneesbaar hersenkanker waaraan meer dan vier Nederlanders per dag sterven. Waarom had ik deze hoofdprijs gewonnen? Dit lot uit de levensloterij? Ik vond berusting in het volgens mij enige antwoord dat daarop gegeven kan worden: “Waarom ik niet?” We hebben allemaal dezelfde statistische kansen. Ook met dit soort loterijen. Alleen voor deze loterij kies je niet. Iedereen doet er ongemerkt aan mee. Eigenlijk zouden we vaker even moeten stilstaan hoe groot het geluk is als je weer een maand geen prijsje in dit soort loterijen gewonnen hebt.