Bron: The IBTA.org
Noa Faaij koos voor haar Profiel werkstuk (PWS) voor het examenjaar VWO een onderzoek over stress bij hersentumorpatiënten. Iets waar ze dagelijks thuis mee te maken heeft. Haar vader Nico Faaij is sinds Noa haar prille jeugd al patiënt van een kwaadaardige hersentumor en worstelt iedere dag met zijn niet aangeboren hersenletsel (NAH) en stress. De schoolmentor waardeerde haar PWS met een 10 en nu staat haar werk te lezen in het magazine van de Internationale overkoepelende Hersentumorvereniging www.TheIBTA.org.
In Nederland zijn ongeveer 30.000 hersentumorpatiënten. Ieder jaar komen er 1500 - 2000 primaire hersentumorpatiënten bij (goedaardig en kwaadaardig), daarnaast treft de hersentumorproblematiek ook vele andere kankerpatiënten die een uitzaaiing van hun primaire kanker in de hersenen krijgen. Als je mensen vraagt, als ze weten dat 1 op de 3 kanker krijgt, welke kankersoort ze dan liever niet zouden willen krijgen, wordt vooral kanker in de hersenen genoemd. Deze angst komt voort uit wat het orgaan hersenen wel niet voor ons betekend. Er wordt in onze hersenen van alles geregeld. Bewust en onbewust. Onze hersenen maken dat we beleven en dat we kunnen. Hersenen maken ons tot wie we zijn. Mensen zijn zich dus goed bewust dat als je kanker krijgt in je hersenen, dat er dan veel ontregelt in het (mensen)leven. Bij het krijgen van de diagnose kanker komt niet alleen fysiek ongemak, er komt ook veel emotie los. Het krijgen van een ongeneeslijke ziekte veroorzaakt onder andere stress. Stress is onlosmakelijk verbonden met de mens en dus ook met de mens als deze ziek is. Ons lichaam is zelfs ontwikkeld om met kortdurende stress om te gaan. Maar als stress langdurig aanwezig is kan het leiden tot verstoring van functionele lichamelijke processen en van de kwaliteit van leven van de patiënt. Te veel blootstelling aan met name cortisol veroorzaakt als het ware een kortsluiting aan het stresssysteem: het blijft in de alarmstand staan. En deze alarmstand kunnen uitzetten, de kortsluiting kunnen verminderen, dat is waar de focus van dit onderzoek op gericht is. Met dit onderzoek werd de hersentumorpatiënt gehoord over een onderwerp waar iedere patiënt in meer of mindere mate mee te maken heeft, maar ook iedere patiënt in meer of mindere mate niet voor behandeld wordt. Voor een kleinschalig onderzoek als deze kwam een overweldigend respons, wat aangeeft dat dit onderwerp een levendig vraagstuk is bij deze patiëntenpopulatie. Dit onderzoek toont aan dat coping strategieën in de vorm van meditatie weinig nut hebben op de korte termijn zoals de 8 weken waarin ik de patiënten volgde. Echter bij de coping strategieën met beweging en muziek is veel winst te behalen. Zoveel winst dat dit gedurende deze kortstondige onderzoeksperiode van 8 weken al naar voren kwam in zichtbare stressreductie voor de hersentumorpatiënt. Hiermee is aangetoond dat als de hersentumorpatiënt tijdig passende zorg wordt aangereikt op het gebied van stress, met name rond de diagnose en controle momenten, er zichtbaar resultaat is te boeken rond stressreductie. Mijn voorstel is dat daarom direct na de diagnose van een hersentumorpatiënt een oncologiefysiotherapeut in te zetten om de patiënt gedurende het eerste jaar heen te helpen. Nog voordat de operatie en nabehandelingen worden ingezet, omdat dit de patiënt erg zou helpen om met de bijgevoegde stress van een hersentumor om te gaan
Lees het artikel van Noa in het IBTA magazine hier: http://stophersentumoren.nl/images/downloads/IBTA_Magazine_2021_17-19_NoaFaaij.pdf
Zie al onze andere nieuwsberichten in ons nieuwsoverzicht en blijf op de hoogte door ons op Facebook, Twitter of LinkedIn te volgen.
