Ex wielrenner Teun van Vliet

Ex-wielrenner Teun van Vliet is ambassadeur van de stichting STOPhersentumoren. Teun van Vliet is zelf hersentumorpatiënt. In 2001 kreeg hij een hersentumor waarvan hij herstelde. Eind 2006 werd er opnieuw een kwaadaardige hersentumor bij Van Vliet geconstateerd, waartegen hij momenteel strijdt.

Teun van Vliet won onder meer Gent-Wevelgem, de Omloop Het Volk en de Ronde van Nederland. In 1988 droeg hij enkele dagen de gele leiderstrui in de Tour de France. Niet alleen op sportgebied bezit Teun een winnaarsmentaliteit. In 1990 moest Teun stoppen met de wielersport vanwege een chronische darmontsteking in 1990. Anderhalve meter darm werd verwijderd, daarna pakte hij zijn leven weer op. In 2001 werd er een hersentumor bij hem geconstateerd. Ook daar herstelde hij van. In 2006 kreeg hij opnieuw een hersentumor. Deze probeert hij nu te overwinnen.

Teun heeft twee dochters (Jenny en Jodie) en een zoon (Jan). Hij praat moeilijk en schrijven is haast onmogelijk. Hij heeft geen idee of de schade aan het besturingssysteem in de hersenen is aangericht door de tumor of dat het de verwoestende werking van de eerdere medicatie is. “Ik hoef het ook niet te weten, want iets eraan veranderen kan ik toch niet meer.”

Ondanks dat Teun ernstig ziek is, blijft hij zich op allerlei manieren inzetten voor kankerbestrijding. Een aantal maanden geleden fietste hij nog 50 kilometer in gezelschap van voormalige toprenners zoals Joop Zoetemelk, Peter Post, Jan Janssen en Erik Breukink geld bij elkaar. Voor die fietstocht moest Teun opnieuw leren fietsen.

Toen hij door de Stichting STOPhersentumoren werd gevraagd om ambassadeur te worden hoefde hij dan ook geen moment te twijfelen. Zijn hersentumor is zo ernstig dat artsen hem hadden opgegeven. Als je in zo’n situatie verkeert weet je hoe belangrijk het is om betere toekomstperspectieven te hebben. Dus hij weet als geen ander hoe hard het nodig is dat meer onderzoek gedaan wordt naar hersentumoren.

Na alle pech die Teun heeft gehad, blijft hij positief. Elke dag opent hij met plezier zijn ogen, terwijl een sluipmoordenaar hem zo beperkt in zijn doen en laten. Van Vliet, laconieker dan laconiek: “Ik ben er steeds bovenop gekomen. Waarom nu niet? En gaat 't niet, dan niet. Ook goed. Dan is het voorbij.” Naar omstandigheden gaat het goed met Teun.