1 maart 2019

De dag dat alles veranderde

Hallo, mijn naam is Roger te Wierike, 51 jaar. Al 33 jaar werkzaam in de autofabriek in Born in de Lakstraat, daarnaast fotografeer ik voor mijn hobby. Mijn vrouw Carin ken ik nu zo'n twaalf jaar. Ze heeft 2 dochters uit een eerder huwelijk en er zijn nu drie kleinkindertjes. Ze noemen me hun opa…….

Op 13 september 2018 veranderde plotseling mijn leven. Op mijn werk kreeg ik zonder waarschuwing vooraf een forse epileptische aanval. Het gebeurdee om 11.30 uur, vlak na de pauze. Volgens collega's liep ik blauw en grijs aan, sloeg ik wartaal uit, had ik mijn tong ingeslikt, schuimbekte en spartelde ik. Gelukkig begreep een BHV'er wat er aan de hand was en 112 werd direct gebeld. Eventjes werd ik nog wakker op de brancard tussen twee productielijnen in. Ik zag schimmige personen staan, mijn collega's. Helemaal overstuur van wat ze zojuist gezien hadden. Toen werd het weer zwart en viel ik weer weg. 

Het volgende bewuste moment voor mij was weer toen ik na 14.00 uur wakker werd in het Zuyderland ziekenhuis in Sittard/Geleen, op de spoedeisende hulp. Lange tijd, zo'n twee uur ben ik buiten bewustzijn geweest en heb ik van alles om me heen niks meegekregen. De aanval zelf niet, het wachten op de ambulance niet, de rit naar het ziekenhuis, allerlei testen en de CT scan in het ziekenhuis. Van niks was ik me bewust.

Toen arriveerde mijn vrouw, dat was het moment dat ik weer een beetje bij kwam al wist ik nog steeds niet wat er was gebeurt. De arts op de spoedeisende hulp legde het ons uit. Door een zware epileptische aanval was ik neergegaan en bewusteloos geraakt. Hij liet ons de CT scan zien, daar op was iets te zien rechts in mijn hoofd. Waarschijnlijk een tumor. We schrokken. Hoe kan dat nou? Er was nooit iets raars met me geweest! Nooit had ik iets gemerkt in mijn lichaam! Al snel kregen we te horen dat ik in het ziekenhuis moest blijven en dat een MRI scan de volgende dag uitsluitsel moest geven, want die scan is preciezer. Ik werd geplaats op de afdeling "Braincare", daar zou ik vervolgens 8 dagen blijven ter observatie.

De MRI werd gemaakt, ik moest gaan liggen in een grote witte lawaaïge machine. Het duurde een half uur. De volgende dag kreeg ik de uitslag al, een tumor. Een glioom type 2 zonder bloedvaten. De artsen wilden me nog een paar dagen op de "Braincare" houden uit voorzorg. Ondertussen werden er al afspraken gemaakt met het ziekenhuis in Heerlen voor een operatie. Er werd ook nog een test gedaan om een epileptische aanval uit te lokken, maar er gebeurde gelukkig niks. De medicatie deed z’n werk goed. Op 21 september mocht ik het ziekenhuis verlaten en naar huis want ik voelde me goed, de bloedtesten enz. waren ook steeds goed. Er waren geen rare verschijnselen zoals uitval aan me te zien. Wel kreeg ik een flinke hoeveelheid pillen mee om een epileptische aanval te voorkomen want de tumor zat nog steeds in mijn hoofd.

Binnen een maand werd ik al geopereerd, daar gaat mijn volgende blog over..........

Lees ook de andere blogs van Roger: