17 februari 2020

Ontwaken

De wonderen waren in mijn geval de wereld nog niet uit, na zes maanden niet gegeten te hebben door mijn slikproblemen, at ik op 3 februari 2009 voor het eerst een patatje! Een dubbele portie met mayonaise maar liefst, met aan het eind van dit goden maal nog een kroket toe. Het is tevens een van de eerste herinneringen, die ik bewust heb na mijn comateuze staat van bewustzijn. Deze ervaring staat in mijn geheugen gegrift, ik was echt aanwezig als bezielde persoonlijkheid en werd gebombardeerd door de zintuiglijke indrukken van die eerste momenten. Wat mij achteraf zo verbaasd heeft is dat ik de draad weer oppakte of er niets aan de hand was, mijn persoonlijkheid werd weer op aan gezet en daar was ik weer sprankelend van leven bezig een lading patat weg te werken. Ik was letterlijk verweven met het moment, er was echter nog geen sprake van enige vorm van zelfreflectie. Vooral mijn gretigheid was overduidelijk aanwezig, die patat moest en zou op. Na maanden van sonde voeding en als een kasplant voeding absorberen, was dit de hemel op aarde voor mij.

De smaak van mayonaise bombardeerde ook letterlijk mijn smaakpapillen en de smeuïgheid van de patat, zacht en krokant tegelijkertijd, was werkelijk waar ongekend. Het pure zinnelijke genot van weer te mogen eten was een feest na mijn periode van geheelonthouding en mijn bewustzijn werd er volledig door in beslag genomen. Na zeven maanden in dromenland was ik geestelijk weer gearriveerd, er werd door mij echter niet gejubeld, het werd eigenlijk voor lief genomen. Het grote waarom van mijn geestelijk niet zijn werd momenteel bedolven onder een lading patat. Annemiek haar ogen straalde werkelijk bij het zien van mijn gretigheid, die als vanouds weer bezit van mij nam. Op dit moment telde slechts het feest der zinnen, was zo gruwelijk blij om weer te mogen en kunnen eten.

Mijn blijheid van het weer mogen eten overstemde werkelijk alles, het vormde in deze prille momenten de leidraad van mijn bestaan. Ik was er weer en ook dit was op zichzelf al een feest om te mogen en kunnen meemaken! Alhoewel mijn lichaam in de kreukels lag, was mijn geest springlevend en bovenal kon ik mijn geliefde weer in de armen sluiten, Annemiek kon haar geluk overduidelijk niet onder stoelen of banken steken en overstelpte mij met haar liefkozingen. Nooit maar dan ook nooit zal ik dit nog vergeten en sinds dat moment van ontwaken, voel ik mij bovenal dankbaar dat mijn geest bewaard is gebleven. Ik mijn geliefde in de ogen kan kijken, wederom kan lopen, eten, praten, denken en ja schrijven! Alles, maar dan ook alles heb ik wederom moeten leren.

Op 4 juli 2011 ben ik getrouwd en liep ik hand in hand met mijn kersverse bruid. De verwachting was dat ik nooit meer zonder rollator zou kunnen lopen, maar hand in hand met mijn eega liep ik door de zaal. Het was geluk in de overtreffende trap, dit te kunnen en mogen ervaren.

Blogs overzicht van Swen:

Meer blogs lezen?

Kijk dan in ons Actieve bloggers overzicht