7 augustus 2022

Mijlpalen

De afgelopen 4 maanden heb ik weer een aantal stappen gezet oftewel mijlpalen bereikt.
De theatershow van Danny Vera, waar ik zo tegen op zag, viel gelukkig mee. Ik was in goed gezelschap wat me vertrouwen gaf. Toen het liedje ‘Roller Coaster’ gezongen werd, heb ik bewust even stil gestaan bij het verlies van Henk. Het is een liedje dat, in de laatste weken van Henks leven en de tijd daarna, voor mij veel heeft betekend en nog steeds betekent. Ik denk/hoop dat Henk de tekst ook nog meegekregen heeft. Of hij er fan van zou zijn geworden? Dat durf ik niet te zeggen. Ik denk dat Danny niet kan tippen aan Ozzy Osbourne (hihi).
Thuis heb ik mijn bubbel wat vergroot. Ik heb de tuin veranderd. Met Henk had ik hierover de laatste zomers van zijn leven al gefantaseerd. We hadden nog een kindvriendelijke tuin met een stukje gras en een, voor de tuin, iets te grote trampoline. Vooral ik droomde over een ‘pubervriendelijke’ tuin met een overkapping en een loungebank. En dan graag onderhoudsvriendelijk. Helaas heeft Henk de uitvoering van de tuin niet meer mee mogen maken, maar sinds kort zit ik, soms samen met de jongens en soms heerlijk alleen op de loungebank onder de overkapping. Ook nu! (En wat had ik hier graag met Henk gezeten.)
Bij twee mijlpalen heb ik Henk echt ontzettend gemist. Mijlpalen waarbij je extra geconfronteerd wordt met de definitieve afwezigheid van Henk en het feit dat de tijd wel doorgaat. Mijlpalen waarvan je, toen de kinderen geboren werden, niet had gewild dat ze het zonder hun heit zouden moeten vieren. Onze oudste zoon is geslaagd en heeft inmiddels ook de volwassen leeftijd bereikt. Mijlpalen die, met een lach en een traan, de revue hebben gepasseerd.
En zo bereikten we dan ook de zomervakantie, waarin we meteen het eerste weekend weg zijn geweest met het gezin van mijn zus. Henk heeft ons opgedragen om deze traditie in stand te houden. Door COVID-19 was het er nog niet weer van gekomen. Het was een geslaagd weekend dat zeker voor herhaling vatbaar is en waarin we Henk, zonder telkens bij naam te noemen, allemaal gemist hebben. Ook heb ik, in dat weekend, samen met mijn zus en nichtje genoten van Ed Sheeran. Nooit gedacht dat ik me weer onder zoveel mensen durfde te begeven. Een grote stap gemaakt op mijn levenspad.
Inmiddels zijn we weer terug van een weekje vakantie met z’n drieën. Ik vond het (na mijn opvlamming van MS) heel spannend en kan nu zeggen dat het me 100% is meegevallen. Het lukte me dit jaar, voor het eerst, om alles een beetje los te laten. Niet te veel te willen, niet te veel te verlangen en niet te veel het gevoel van missen te hebben. Nieuwe vakantieherinneringen maken zonder Henk en hier van te mogen genieten. De jongens en ik gaven (en geven) elkaar hierin de ruimte waardoor ook zij na een weekje Duitsland zeiden dat het geslaagd was. Iets waar ik trots op ben en Henk denk ik ook.
Door het bereiken van mijlpalen (en delen ervan met jullie) merk ik dat ik heel langzaam mijn horizon verbreed, zonder Henk los te laten!

Lieve groet, Hillie

Lees ook de andere blogs van Hillie: